Yakın bir zaman öncesine kadar farkında olmadığım bir yolculuğa başlayacakmışım..
Bir hevesle çocuklar gibi koşa koşa gittim sahne sanatları eğitimi almaya.
Ben benim farkında değilken Ben' i keşfettiler, beni tanıdılar, öğrendiler ve beni bana tanıttılar. Sadece tiyatro değildi kazanımlarım, çoğunlukla hayat tecrübesi. Monotonluktan sıkılmıştım ve hayatıma bir renk daha katmak istiyordum. Farkına varacaktım rengarenk bir yerde olduğumu. Doğaçlamalar, nefes çalışmaları, kalemi dudak arasında tutup artikülasyon çalışmaları, diyafram nefesi alma çalışması ve yazamayacağım nice güzel şeyler öğrendim.
Hayatıma, benliğime farkındalık kazandırdım. Şimdi çocukken oynadığım o ilk eşek rolünden (Bremen mızıkacıları) çok farklıyım. Düz metinleri okurken imla kurallarına göre tiplemeler çıkarıp kendi kendime canlandırabiliyorum. İsteyince ağlayabiliyorum veya sessiz gülmek yerine doğal yoldan kahkaha atabiliyorum. Büyük alanlarda devleşip sesimi her yere ulaştırabiliyorum hem de hiç zorlanmadan.
Bu güzel deneyimler ve kazanımlar için çok sevdiğim değerli öğretmenim Kemal beye, biricik yönetmenimiz ve eğitimcimiz Zuhal hanıma sonsuz teşekkür ederim.